Dzwoneczki uważności

Niebo szafirowymi ustami,
Mówi do mnie deszczem.
Ziemia na mych stopach zaplata,
Kwiaty błyszczące od rosy.
Wiatr szalony wieje tak jak bije me serce,
Wierzbie zaplata warkocze.
Jest mi bardzo źle-lecz
Nie myślę,
Nie czuję.
Na białej kartce piszę-uwalniam swe serce.
W ten zimny szary, dzień,
Nie płaczę,nie smucę się.
Przemokłam Tobą jak ziemia deszczem,
A teraz czuję,że nic nie jest własne we mnie.
Tęsknie –zamknij krzyk mej duszy,
Dzwoneczkiem miłości ogrzej moje serce.
Cisza….wciąż nie ma Ciebie.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-05-29 Dodano: 2006-05-29 08:17:31

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie