Ech...

Dostając szansę która stoi przy mym boku omijam ją szerokim łukiem szukając nowej tam gdzie tylko wzrok może sięgnąć... Why?

Nie umiem zapanować nad swoim życiem
Nie umiem poradzić sobie z własnymi uczuciami
Nie umiem złapać szczęścia mając je na wyciągnięcie ręki...
A jeśli już znajdzie się przypadkiem w moich dłoniach...
Nie umiem się nim cieszyć
Oszukuję sama siebie mówiąc na siłę że to nie to
Szukam wciąż nowych zmyślonych powodów by je odrzucić
Pozwalam mu odejść z myślą: tak jest lepiej
Przez chwilę szczęśliwa...
Choć złudna ta radość
Bo potem do mnie dociera że to co ciągle odrzucam to właśnie szczęście
Że to co nazywam porażką jest tym czego potrzebuję
Że to co według mnie jest błędem w rzeczywistości jest darem
Ciągle dostaję szansę o którą modlę się wielokrotnie...
Lecz nie umiem jej przyjąć...

Głównie chodzi mi o to szczęście... w miłości...

autor

hope927

Napisany: 2008-08-25 Dodano: 2008-08-25 14:09:35

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie