EGZYSTENCJA
Zdławiony krzyk
ludzkich krzywd
bólu powszedniego
nadzieja na dnie
sens wiary znikł
nie zrozumie nikt tego
lękiem drżąca dłoń
od łez mokra twarz
nie prosi o pomoc
każdy ma swą grę
co cierpiącym da
ślepy los nie wiadomo
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2015-07-01 11:08:44
Ten wiersz przeczytano 814 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
smutno, wyraziście i krzycząca refleksja:) pozdrawiam
bardzo, bardzo smutny wiersz... rezygnacja to ślepy
zaułek