ELEGIA O CHŁOPCU

Mojemu synowi... a może Twojemu też... cóż, zycie jest jak wiersz...

Nauczono Cię syneczku
Złości tej na pamięć
Kiedyś jeszcze był w łóżeczku
Mogłeś się pożalić mamie

Życie twarde i nabrzmiałe
Przystawiło broń do skroni
Skuty gniewem los na skałę
Uchwyciłeś w swojej dłoni

I wyszedłeś synku drogi
W przestrzeń życia ciemną
Pełnoletność Ci pod nogi
Woń rozwiła nieprzyjemną

Zanim chwycisz w żagle wiatr
I odpłyniesz w rejs daleki
Jeszcze krzyża uczyń znak
Byś nie odszedł bez opieki

autor

suzzi

Napisany: 2006-10-16 Dodano: 2006-10-17 11:01:01

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 29

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie