Elegia na smierć czyżyka (dla...

Zabito czyżyka. Czy za to, że śpiewał
i niewczesnym trelem zepsuł czyjąś noc?
Jak będzie bez dźwięku? Ogłuchną nam drzewa
i - bezbronne! - wpuszczą sów, puchaczy sto.

Trzy zakręty. Gdy je miniesz
(...O! Tu jestem! Tak, na drugim...)
rozbełtując myśli czyjeś
z ich przelotu dojrzysz smugi.

Głośnikami zabrzmi blaszana piosenka
leniwemu życiu. Pasją jak w półśnie
rozgniecionych mięśni, pierzastych popękań
nie wytłumaczymy. Swoje każdy wie.

Pokonując trzy wiraże
(jak ptak szybko, cichym lotem)
drobno, ptasio dziobiąc z zdarzeń
bierzmy! (Gubiąc coś na potem)

Skorupkami kluły się młode czyżyki
a w pierwszym zakręcie pojaśniała noc.
Po trzecim już prosta jest jazdy wynikiem
(Wciąż z drugiego jeszcze cicho brzmi mój głos:

Gwizdnę sobie kilka nutek
Zęby są mi klawiaturką...)
Czort - tfu! - nadał! Skąd ten smutek
(...Wiatr mi wcisnął w usta piórko...)

autor

Bałachowski

Napisany: 2009-07-07 Dodano: 2009-07-02 07:56:34

Ten wiersz przeczytano 1140 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie