element konstrukcyjny

Piszesz pan w liście, że jestem rura,
bo się po świecie szlajam jedynie.
No, jak tak można. To język gbura,
sprawa sądowa pana nie minie.

Wytoczę wszystkie najtęższe działa,
by wypaliły ogniem piekielnym.
Piszesz pan także, żem jest zmurszała,
Boże, jak można być tak bezczelnym.

Wrócę do rury. Ja jestem - rura?
Skąd ten przywilej, ludzie kochane.
A która nie jest, pan powie... która?
Wszystkie, jak jedna są wyuzdane.

To, że po świecie robię wycieczki,
i krajobrazów podziwiam mrowie,
a, że czasami zdejmę majteczki,
to mam być rurą... no niech pan powie.

Świat jest tak wielki i tak ciekawy,
góry i lasy, i wodospady,
tu - wina lampka, tam - łyczek kawy...
A pan mnie, od rur - trochę ogłady.

Na koniec powiem, panu, tak szczerze,
by się rozmówić już ostatecznie.
Kiedy samotnie w łóżeczku leżę...
myślę, że z rurą - też trzeba grzecznie.






excudit
lonsdaleit

15:29 Środa, 23 listopada 2016 - ...

autor

lonsdaleit

Napisany: 2016-11-23 Dodano: 2016-11-23 15:29:13

Ten wiersz przeczytano 1730 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie