emocjonalna kaleka

mózg umarł.
przećpał się powietrzem, mieszanym z krwią.
serce przestało bić. uduszone, gazem ze słów.
nogi i ręce zdrętwiały. ze starości wyciętej ze zdjęć.
głos ucichł. zamknięty w puszce pandory, porzuconej na rozstaju dróg.
oczy wyblakły. polane kwasem niezrozumienia panującego nad światem.
włosy wypadły. z przeoranej grzebieniem głowy.
i teraz.
zostałam emocjonalna kaleką.

sobie, Tobie.

autor

Evelina_L

Dodano: 2007-05-16 21:11:49

Ten wiersz przeczytano 471 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie