EMPATIA
Pośród ludzi człowiek
nie powinien czuć się sam
odpoczywałam na ławce
gdy przysiadł sie pan...
Mam dom - i co z tego
w mieszkaniu jak w pudełeczku
poukładane, posegregowane
czyściutkie i ubrane
i wszystko w nim mam
ale...jestem tam sam...
Nie posiadam psa
a mój sąsiad kota ma
mogę forsą szastać
na prawo i lewo
no i...co z tego?
Wychodzę...wódkę kupuję
i wracam z powrotem
ja piję do lustra, sąsiad
rozmawia z kotem
co mi jeszcze w prezencie
życie przyniesie?
wędrówki, podróże
czy można tak na dłużej?
Bliskości pragnę
utopić duszę w kobiecie
i co z tego, że pieniądze mam
tak często zadaję sobie pytanie
czy sprawi ktoś tak
bym nie czuł się już sam??!
I tak w parku, na ławeczce
pośród ludzi i drzew
gdy, pisząc moje wiersze
w tle mam ptasi śpiew,
wysłuchałam tego pana
poczułam sie jak on
...zupełnie sama...
Komentarze (2)
samotność jest gorsza od biedy, nie ma w niej nic,
pustka nicość, bardzo mądry wiersz:)
To prawda, po co nam pieniądzie i inne materialne
dobrodziejstwa jak jesteśmy sami. Wszystko wtedy traci
sens, trzeba potrafić wyjść do ludzi nie zamykać się w
czterech ścianach umieć cieszyc i dostrzegać innych. W
wierszu trafnie poruszasz, problem samotnego
człowieka.