Entliczek pentliczek

Zapominanie jest przekleństwem i wybawieniem.
Szkoda - nie ma zapominania wybiórczego.
Chciałoby się zamówić anulowanie
zapisanych na karcie pamięci
niektórych zdarzeń,
a pozostają wyżłobione kaniony,
czas płynie, koryto dla rzeki
choć nieznacznie zniekształcone,
pozwala płynąć rzece.

Nieraz wyszarpie drzewo z korzeniami,
tak kręci, na dno ciągnie, że można utonąć.
Nie ma wyboru. Trzeba dobrze pływać
albo mieć kamizelki ratunkowe.

Im jestem starsza, tym bardziej
przykleja się do mnie,
maksyma:
„kochaj bliźniego jak siebie samego”.
Kochaj – każdego dnia i godziny,
nie rób sobie krzywdy,
bądź dla siebie cierpliwy, ale wymagający.
Kochaj – więc daruj i przebacz. Sobie i innym.
Pięknie jest zaczynać od nowa. Od nowa, od nowa,
odnowa.

Zastanawia mnie, jak to jest możliwe,
że cierpiący na alzheimera,
mimo wielu innych chorób,
zwykle żyją długo.
Patrzą na świat oczami
coraz bardziej dziecięcymi.
Cieszą się z ciepłego głosu otaczających osób,
słońca wyprawiającego harce na ich twarzy,
figlarnego wiatru,
który robi akuku na fryzurowanej głowie.
W dotyku
– wyczuwają miłość
lub zniecierpliwienie…

Bywa, że uśmiechają się
jak głupi do sera.
Skutek uboczny tabletek?
Ale to my - jesteśmy głupi.
To my - nie cieszymy się jak dzieci,
nie odkrywamy świata na nowo.
Jeśli jeszcze coś zostało z dziecka
- topimy te nasze pociechy
w odmętach względnych pojęć
definiujących ludzi szczęśliwych.
I nawet jeśli, wchodziłeś na wierzchołek
– twoich gór do zdobycia,
nawet kiedy posiadłeś,
co pragnąłeś posiadać,
pusta to będzie radość.
Pusta jest skorupa człowieka,
któremu po drodze wymiotło
prostą radość z życia.

Niektórzy żyją bez pamięci,
inni umierają z pamiętania.

autor

marcepani

Napisany: 2019-05-08 Dodano: 2019-05-08 10:04:44

Ten wiersz przeczytano 1808 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Monolog Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie