epitafium

Niecodzienne slowa wiersza...

Za płomienień świecy jest krew,
ona wolno skapuje na śnieg.
Kropla po kropli.
Tak mi się jakoś.
Pięknie.

Przeczytałem wiele twoich komentarzy i
przyznam że nie masz prawa uznawać się za BOGA.Twoje
niby wiersze mówią tylko tyle jaki jesteś
wspaniały.Chyba używasz cytatów z potocznej rozmowy.To
twoje wiersze.
Mógłbyś wczuć się w klimat a nie KRZYCZEĆ;
JA piękny,JA wiem wszystko,TYLKO JA JESTEM
WSPANIAŁY.Odpuść;Cudzych uczuć nigdy nie uda ci się
zrozumieć.
Twoje EGO przerosło ciebie.

Najpierw przeczytałam wiersz a potem posłuchałam
piosenkę w wykonaniu H.Frąckowiak.I nie wiem dlaczego
je tak Asie zestawiłeś,mają całkiem inny
klimat...łączy je chyba tylko słowo-tytuł

Zagłębiłam się w Twoje wiersze i chyba już zawsze będę
tu wpadać-brawo.

Zjawiskowe - to trafne określenie. Duży ładunek emocji
charakteryzuje Twoje wiersze. Może dlatego zatrzymują
uwagę. /nie odbieraj tego jako lukrowanie - mroźne
wiersze lubię najbardziej ;) /.

wzruszył mnie bardzo wiersz jest bardzo piękny i
dobrze napisany dla Niej cyt jak płomień świecy wbitej
w śnieg

Ogrzewa serce w które królowa Zima wbiła okruszek
szkła...

Ładny wiersz... zatrzymuje na dłużej...

Twoje wiersze są niecodzienne i zjawiskowe-ten podoba
mi się najbardziej.

Bardzo mi sie podoba:)... ten płomień świecy wbity w
śnieg bardzo piękny... ale nie tylko to mi sie
podoba... :)

przepięknie, niebanalnie, najbardziej mnie ujął
wers.."mróz modlitwę trzaskał szkliwem ust"

epitafium....zawiesiło mnie...już jestem ciekawa co
dalej...oby była wiosna

Zimne są tutaj tylko usta, chłodzone czekaniem. Wiersz
jest niezwykły, wyjątkowy, anormalny od pozostałych
Twoich. Mogłabym go czytać bez przerwy.

zatrzymało...bardzo ładne - szczególnie końcówka mi
się podoba