Epitafium bejowiczki

„Gdy światło zasłonisz odejdę razem ze światłem”

Tu spoczywa bejowiczka
plącząca radośnie słowa
serdecznym splotem białych róż
w różnych wersjach, wciąż od nowa.

Cześć jej pamięci!

„Asperges me” i czysta się stanie,
odpuszczone zostaną jej winy,
anielskie zastępy zanucą pieśń,
nad urną w cieniu krzaka kaliny.

W białej sukience pójdzie do nieba
Spojrzawszy z żalem na wierszy szereg.
Omiecie myślą wiernych przyjaciół,
Krzyżyk uczyni nad nieprzyjacielem.

Może ukradkiem ktoś uroni łzę,
Powie z żalem-„Odeszła tak szybko”,
Zapali znicz na grobie obok brzóz,
W myślach pożegna się z bejowiczką.

Zostanie po niej kilka wierszy
Wspomnień trochę, fotografii parę,
A w testamencie wiersz zapisany
Temu, który nie docenił jej w porę.

autor

donna lukrecja

Napisany: 2006-07-10 Dodano: 2006-07-10 07:54:58

Ten wiersz przeczytano 510 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie