Eskalacja uczuć

O! Jakie dziwne formy może przybierać szaleństwo ludzi zdrowych.

Nie zgładzi mnie fanfaronada nepotycznych
bezdusznie wypaczonych potworów
Obejmę dowództwo nad cytadelą uczuć

Obędzie się bez diabelskich pertraktacji
Żadnych pokojowych rokowań na zakończenie
Walki o imponderabilia z realiami
Skomercjalizowanego świata

Gdy ostatecznie spróbują odgrodzić
Od Spraw Istotnych
Gdy zszargają świętości
Zbezczeszczą Nieskończoność
Bez skrupułów spalę ich
Na stosie własnych uprzedzeń

Od decyzji koniecznych nie ma odwrotu
Aby zmartwychwstać
Trzeba przeżyć wszystko
Przezwyciężyć Narodziny i Śmierć

Być czymś ponad
Kimś innym w tym odmiennym sensie
Wbić sztylet w serce samozagłady
Pokonać Miłością szarą stronę egzystencji...

Nie zniszczy tego żadna trucizna przyrządzona
Z największym kunsztem z niesprawiedliwości
Choćby powołali konsylium wybitnych doktorów
W celu zgładzenia wyobraźni inaczej zwanej chorobą
Ludzi o otwartych umysłach

Nie pozbędą się mojego szaleństwa
Nigdy.

To dla Michała i tak jakby dla mnie, bo pojęłam dzisiaj, jakie potencjalne zagrożenie stwarzam dla własnego życia, ale mimo to nie zrobię nic, aby się go pozbyć...

autor

lady forgetmenot

Napisany: 2007-02-19 Dodano: 2007-02-19 01:58:15

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie