Fatum

Nie ma jej w moim życiu,
na zawsze odeszła już.
Wraz z nią wszystkie te chwile,
będące miodem dla moich ust.
Blask życia jak płomień,
na deszczu nagle zgasł.
Podcięte skrzydła w locie,
zepchnęły w udręki czas.
Nędzy sztylet jednym cięciem
rozerwał nić mojego losu.
Przetrwać kolejną noc walcząc
z tą myślą nie sposób.
Czas obrać ścieżkę życia,
lecz które rozwiązanie?
Dryfować czarną autostradą,
na swego kresu spotkanie?
Czy stąpać ostrożnie nad przepaścią,
po linie szczęścia?
Dawać od siebie wszystko
mając tak niewiele do wzięcia?
Jedyne co pozostało,
to żar nadziei wątły.
Zabijam swoje ja!
Boże zabierz mnie od przeznaczenia klątwy!

autor

Wojtku

Napisany: 2007-06-30 Dodano: 2007-07-01 00:42:04

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie