Faust

patrzył przed siebie
a w niego tysiące igieł wysłali
bez chwili leku
wahanie to tylko prosta czynność
czas-odmierzy
być może tak kazali mu myśleć ?
powiedzieli, ta prędkość
upadku będzie większa
jeśli nie skupi sie na locie
patrzył przed siebie...ciążyły mu
ostre krawędzie w słowach
czy ich setki czy ona jedna
pani jego smutku i w miesiącach
odliczana zguba ?

wyłoniła sie tak nagle..skąpana w słońcach
a może tak naprawdę pochłaniała, sączyła
wciąż bez końca
ich układ wydaje sie być przesadzony
i to dobrze moja droga
bo jeśli uwierzę, że to już bez końca odliczany
kolaps jedności
może będę choć bardziej
odporny na "total" i tą "rność" chwili

w przetrwaniu znaleziono przyjacielskie skinienie
to kat uchylił kaptura
sparaliżowany odmówił
bezbożne pacierze...nie godził sie
godził za to we mnie

jego dłonie ściskały twoje włosy
by nie skalał farbą
twojego obrazka

już dobrze...ja sie nie lękam...
nie głaskaj baranka

zamknij sie lepiej ...udawaj ze spisz

autor

Vicarious

Dodano: 2007-05-09 17:19:34

Ten wiersz przeczytano 814 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie