Filozof

Ulepił mnie z gliny cuchnący staruch
Ojcem kazał się nazywać
Żyłem...
Jeden z milionów niczym karaluch

Rok a może dłużej, wiek...
Powiedzą kiedyś wiekowy człowiek
Modlę się....
Do Boga, do kogokolwiek

Miłość też była, uciekła
Chyba że sam ją wygoniłem
Skutecznie....
Wszelką nadzieję przegoniłem

Zdarza mi się nie myśleć
Gdy śpię, czy na niby umieram
Lubię jak boli
Uczucia czosnkiem nacieram

Ulepił mnie z gliny cuchnący staruch
Zupełnie mi teraz obcy
Jak wcześniej
Jeden z milionów niczym karaluch

autor

Głos z szafy

Napisany: 2005-01-07 Dodano: 2005-02-15 16:43:56

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie