Fircyk

Cichutka muzyka rozbrzmiewa
w sercowej dolinie,
jakiś młody fircyk zalotnie gra na mandolinie,
tęsknym wzrokiem spogląda
na zachód słońca
i pragnie tak bardzo,
by chwila ta trwała bez końca.
Urzeczony magią chwili, napawa się widokiem
i niech żaden ptak nie waży się zakwilić
bo siarczyste słowa popłyną potokiem.
On właśnie namiętny koncert wygrywa-
- miłosną symfonię wyznań pełną -
- do wybranki swego serca -
Przywołuje w myślach obraz swej lubej
postać piękną i dostojną,
lecz jeszcze nie poznał - że zimnego serca
wiele serc złamała...
wytworna pani białego lica.
Ona nigdy nie kochała
łzy ani jednej nigdy też nie wylała
I czym zasłużył sobie fircyk
na miłość nie godną...?
Czy gdyby wcześniej wiedział
o zimnej królowej
zaoszczędził by sobie łez i bólu?
Lecz prawdą jest, że - serce nie sługa -
a historia ta to utrwalone schematy,
miłość niestety nie zawsze jest szczęśliwa
i z pewnością też - nie zawsze sprawiedliwa.
A zimna królowa?
Ona nigdy nie pozna miłości smaku...
I dobrze...
Chociaż tu natura sprawiedliwa,
Choć ciężki los taki...
lecz tak w życiu bywa,
bo miłość w końcu się otrzyma,
lecz tylko wtedy,
gdy serce otwarte.

autor

Brynia

Napisany: 2004-12-27 Dodano: 2017-10-12 19:57:37

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Satyra Klimat Ironiczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie