FOCHem..

Nie odpakowałem twojego serca
tak zawinięte że dech zapiera
miewam paraliż na nadmiar piękna
lub nie chcę pojąć że tam nic nie ma

Pod górą gruzu mógłbym się znaleźć
wpadając z deszczu wprost pod lawinę
rozum głosuje nie ma co szaleć
krew wciąż gorąca kipi co chwilę

Weszłaś mi w myśli wryłaś i stoisz
masz chyba ładnie pachnieć wyglądać
mimo to czuję że też się boisz
na to pustkowie moje spoglądać

Wiele lat trzeba by porosły groby
nam nawet jeszcze ich nie usypali
tak sobie myślę jak dla ozdoby
ludzie planetę tą rozebrali

Jest teraz goła naga wkurzona
jak to kobieta w zawodzie miłosnym
ze złota kruszców wszak ograbiana
nie jednym fochem strzeli do wiosny

Ześle tornada powodzie trzęsienia
wulkanem da upust emocjom
potem przytuli w łzach przebaczenia
tylko te kłótnie były i po co ?

autor

YARI

Napisany: 2016-12-27 Dodano: 2016-12-27 12:33:33

Ten wiersz przeczytano 590 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie