frustracja goni frustrację

chcę tego bezkresu szczęścia
potrzebuję oddychać nim, tonąć
smakować, budzić się i zasypiać.

tylko czemu Cię nie ma na odległość źrenic?

tak ciężko się powstrzymać
przed skryciem w pitagorasowym trójkącie ramion i ust,
choć zimnym, odległym jak Biała Karlica,
to wciąż tak bliskim, oczekiwanym, bezpiecznym.

zmęczona jestem wędrówką potknięć,
życiem jak wicher niespokojnym.
chciałabym zamknąć oczy i wiedzieć, że
nowy wschód słońca przyniesie ze sobą błahe

będzie dobrze, jestem przy tobie.

I can't make u love me, If you don't..

autor

polik

Napisany: 2011-12-08 Dodano: 2011-12-10 15:21:15

Ten wiersz przeczytano 558 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie