furia
przybywa z jesiennym wiatrem
z gałęzią nagą na której
zasiądą drapieżne ptaki
uderza z podwójną mocą
w błyszczące dostojne cnoty
słowa zaplącze sznurkami
by nie tworzyły metafor
ubrane w liryczne strofy
odżyją dzięki natchnieniu
mistrzów - przepiękne i złudne
jakże uboga jestem - trudno
autor
Jutta
Dodano: 2016-11-20 00:22:35
Ten wiersz przeczytano 1479 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Krzemanko, masz rację.Trochę się droczę z
czytelnikiem.Jak widać i na popiołach wyrośnie trawa:)
tak samo myślę jak krzemanka
serdeczności:)
Podoba mi się ta refleksja> Myślę, że peelka w głębi
duszy wcale nie uważa się za ubogą, zważywszy na to że
treść i emocje liczą się dla niej bardziej od formy.
Miłej niedzieli:)
Słowa związane sznurkiem, by nie trafiły w
serce...ileż tu prawdy......pozdrawiam serdecznie
miłego czytania i komentowania
po co naśladować innych, już są ... ;)
A mnie sie bardzo podoba. Pozdrawiam
nie możesz czuć się od nich uboższa- nie pozwalam!
Ubodzy często mają lepsze serca niż bogaci.
Ludzie ubodzy bogaci sa duchem. Pozdrawiam Jutto.
Nocą czytam najlepsze dziś wiersze :-)
Lirycznie i metaforycznie,plyna strofy wiersza,
bogactwem, wrazliwoscia duszy.
Pozdrawiam , serdecznie, Jutta.:)
Uboga ale w sercu pełne miłości
Pozdrawiam Jutta
Pięknie.Pozdrawiam.
Uboga czy nie, ważne, aby mieć serce ;) Pozdrawiam
serdecznie +++