Furiatem jest moje szczęście

Furiatem jest moje szczęście
Gnane na oślep zwariowało
Chciało radosne być wreszcie
Na pstrym koniu w dal odjechało

Jak ułamek mrugnięcie powieki
Jedna chwila głupiego zwątpienia
Z piersi nieme rwą się okrzyki
Gniewy, fochy, nieporozumienia

Małe szczęście i tyle emocji
Jedno serce wszystkiego nie zmieści
Kto ma winę, a kto nie ma racji
Kto ma w sobie więcej miłości

autor

to właśnie ja

Napisany: 2005-09-06 Dodano: 2005-09-06 00:53:07

Ten wiersz przeczytano 579 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie