Futrzane coś wewnątrz mnie...

Miałam żyć pięknie.
Delikatnie, bez skazy.
Chciałam uchronic gładkość przed rysami losu.
Pragnęłąm obłożyć wnętrze czymś co je obroni.
Odepchnie w razie potrzeby atak gorzkiego strachu.
Zwalczy gdy będzie trzeba plagę żalu i goryczy.
Stępi rozliczne wątpliwości,
Będzie walczyc w obronie bezradności.
Chciałam być bezpieczna sama w sobie.
Nie czuc bezsilności i strumieni łez.
Tych bladych, spływających codzień na jasnych, rozżalonych policzkach.
Starałam sie starac.
Każdego, zimnego dnia, gdy patrzyłam w głębie mysli,
Wstawałam, rozwijałam zszarpane przez los skrzydła i ...
Próbowałam wzlecieć.
Nigdy sie nie udawało.
Cos zamykało mi jedyna drogę między Ziemią, a Niebem.
Czyjaś niewidzialna, twarda, ogromna dłoń wgniatała mnie z powrotem w teraźniejszość.
Gdy czułam lekkie drgnięcie,
Jakby powietrze muskało mi wewnetrzną stronę stóp,
Zawsze Palczasty Ktoś chwytał małe skrzydełka,
Wyrywał jedno, srebrne piórko i silnie rzucał o marną powierzchnię.
Kiedys gdy twardy los wyrwie mi całe skrzydło- i tak uciekne!
Wzlecę wysoko, do mojego, małego, ciepłego świata, w którym nikt nie rzuci mna o brutalna rzeczywistość...

Dla osób mi bliskich...

autor

Silver Soul...

Dodano: 2006-01-19 14:36:21

Ten wiersz przeczytano 612 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie