Gdy...

Zamieniasz mnie
W trwożny owoc czarnej jasności
W nadmiar wibracji braku słów myśli

Gdy mnie dotykasz
Znikam jednym muśnięciem Twoich rzęs
Dotykiem tylko Twoich strun basowych dłoni

Gdy mówisz...
Ginę w rzeczywistości marzeń sennych
Zatopiona w każdym dźwięku Twoich spierzchniętych ust

Przeradzasz mnie
W niespokojny ład mych uczuć,
Obcą chwilę zmysłów postać mglistą

Gdy widzę Twój wachlarz wspomnień
Goniąc za każdym brakiem śladu moich łez
Mnie samej braku w pajęczynie Twoich pieszczot

nie...

Nie mówię nie...
Gdy to nie ja dotykam Twych zjawisk śmiertelnych
Mgnień zdradnych niecierpliwych łaknień

Nie mówię nie...
Z braku kontaktu cząstek Twych istnień
Polanych pragnień duchowych mlecznych pamięci

Czekam...
Może na 'ile można?'
Na pierwsze objęcie Twojego uśmiechu NAS.

autor

Inaczej

Dodano: 2007-03-02 16:20:48

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie