Gdy miłość umiera jedynie z nami
Czas zatoczył koło,
Krew zastygła w żyłach.
Za zamkniętymi powiekami
Mrok wieczności przemija.
I klęczę tu przed Tobą,
Krwawe łzy jedynie
Oddadzą mi tę wolność,
I zapomnę dziś Twe imię...
Czekałem wśród mgły własnych pragnień,
Szukałem ucieczki z drogi bez powrotu.
Już teraz wiem,
Że zostanę sam...
Już teraz wiem
Jak smakuje strach...
I teraz jedynie wspomnienia prowadzą
mnie
Prosto w wieczność, tą drogą bez
powrotu...
każdy z nas pragnie umrzeć z miłości, nie z tęsknoty za nią...
autor
lonley one
Dodano: 2007-03-22 16:44:32
Ten wiersz przeczytano 505 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Największą nagrodą dla poety nie jest puchar,
największą nagrodą dla poety nie są brawa, największą
nagrodą dla poety jest widok zaciekawionego,
słuchacza, który wewnętrznie przeżywa emocje wywołane
wierszem i Ty ja ode mnie dostajesz.
wiersz doskonały, a podpis jak najprawdziwszy..