Gdy nadejdzie pożegnanie...

Dla kogoś mi bliskiego żeby niczego się nie lękał...

Może już nigdy nie poczuje przez deszcz uronionej łzy.
Może już nigdy nie poczuje jak przepięknie pachną bzy.

Może już nigdy mego policzka nie ogrzeje promyk słońca.
Może już nigdy na szczycie echo nie zrobi za gońca.

Może już nigdy nie poczuje muśnięcia przez wiatr.
Może ostatni raz stąpam po ziemi zostawiając swój ślad.

Będę oglądać na ekranie życia wszystkie moje wady i zalety.
Gdy zobaczę świata portret będę wiedzieć, że dobiegłam do bytu mety.

Często myślę czy moja śmierć jest konieczna.
Wiem jednak, że tam gdzie pójdę będę bezpieczna.

Światło nadziei poprowadzi mnie wzdłuż życia tunelu.
Dojdę z aniołami mymi do bram i do podróży celu.

Nie wiem kiedy śmierć dłonią zamknie me powieki.
Tego się lękam, że nie wstanę a zasnę na wieki.

autor

paulcia

Napisany: 2008-02-22 Dodano: 2008-02-23 12:41:13

Ten wiersz przeczytano 410 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie