GDY ODCHODZI MIŁOŚĆ
Niepokojąco smutna cisza
powolnymi kroczkami odchodzi miłość
pozostawiając ciernistą aleję marzeń
Na dnie serce
wielka wypalona dziura
pustka pokryta wspomnieniami
mrok przykrywa rzeczywistość
Samotność samotny łowca
bezlitosny tropiciel szczęścia
zagubiony w gąszczu prawdy
kroplami łez obmywa zagubioną miłość
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2008-10-16 11:31:57
Ten wiersz przeczytano 513 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
samotność po utracie miłości tuli łzy Ładny wiersz
chociaż miłość czasem wraca Na tak bo sens jest
sugestywny
Opisalaś to co czuje.
Smutny wiersz..ładnie napisany, samotność doskwiera,
tropi.
zawsze mi szkoda odchodzącej miłości i ludzi najpierw
radosnych ,potem smutnych,ładny wiersz
Piekny wiersz ,samotnosc tropicielem-bardzo mi sie
podoba