Gdy Rozstąpi Się Ziemia *z...

po lekturze ZAPRASZAM NA WERSJĘ VIDEO https://youtu.be/1wXuRmj3mtw

Kiedy trzymasz mnie za rękę,
Czuję drgania najdalszej wibrującej gwiazdy.
Bezpieczne ciepło matki, tulącej swoje bezbronne niemowlę.
Pewność orła walczącego w przestworzach,
Z rozzłoszczonym, rozszarpującym pióra wiatrem.

Teraz gdy zadrżała przestrzeń,
I rozstępuje się ziemia pod naszymi stopami,
Każdy centymetr twojej miłości jest dla mnie czymś,
Co widzę tylko w magicznych sztuczkach niezrozumiałej iluzji.

To właśnie teraz jest ostatni moment,
Byś odnalazła klucz lub wyważyła te cholerne drzwi,
Ostatnia szansa byś wyrwała się
Ze szpon strachu niemocy epidemii.

To nie jest czas na tępe restrykcje,
Na brak zaufania do mych wiernych słów,
To nie jest pora byś miała wątpliwości,
W mój czysty oddech, wytarty z twych ust.
To nie jest czas!
To nie jest czas!
To nie jest ten czas!

Zobacz… Rozsuwa się ziemia.
Jak wezbrana rzeka, wylewająca się z koryta przepełnionej czary.
Za chwilę deszcz zgubnych meteorów, zasypie sad kwitnących serc.
Nie zostanie nic!
Za chwilę nie zostanie nic!
Słyszysz?
Podaj rękę!
Podaj swą rękę!
Nie zostanie nic!

Rozerwał się świat,
A słodycz twych ust,
Jak popiół rozsypany,
Po landrynkach o smaku pomarańczy.

ZAPRASZAM NA WERSJĘ VIDEO https://youtu.be/1wXuRmj3mtw

autor

KlinikaZmysłów

Napisany: 2020-04-05 Dodano: 2020-04-05 19:18:25

Ten wiersz przeczytano 1908 razy

Oddanych głosów: 44

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie