Gdybyś
Dziś, gdybyś tak mogła pozmieniać coś w
kartach
i zatrzymać słone deszcze…
I, gdybyś tak mogła choćby z lotu ptaka
spojrzeć w blask oczu raz jeszcze…
Otulasz wciąż mgiełką co było i będzie
i słuchasz mowy muszelek,
a one wciąż krzyczą, wskazują ci
ścieżkę
do małych, gasnących iskierek.
Wśród fal na Bałtyku, wśród szumu na
wietrze
wskazujesz drogę do szczęścia,
rozpalasz wciąż życie, podsycasz
nadzieję
i świat się cały uśmiecha.
Jesteś jak biały kruk, zupełnie dziś
wolny,
wciąż robisz co serce ci każe,
ocierasz oczy, by solą nie szkodzić
i miłość podajesz w darze.
Więc gdybyś dziś chciała i gdybyś tak
mogła…
Wznieś się wysoko po szczęście,
nad domem rodzinnym złap w locie trzy
słowa,
które radują wciąż serce.
25.08.2010
Mgiełce Podjęłaś się wielkiej rzeczy - praca w Hospicjum jest zapewne wielką sprawą...za to dziękujemy. Życzę spełnienia Twoich marzeń...:)
Maria Sikorska
Komentarze (24)
"Otulasz wciąż mgiełką co było i będzie
i słuchasz mowy muszelek,
a one wciąż krzyczą, wskazują ci ścieżkę
do małych, gasnących iskierek." tkliwy i delikatny
wiersz, czyta się jak tchnienie wiatru...
Ciepły miły ładny wiersz:) pozdrawiam serdecznie
Gdyby człowiek mógł zrobiłby wszystko. Piękny wiersz:)
Podobno chcieć, to móc... ale wiele naszych pragnień,
pozostaje jedynie pragnieniami... Pozdrawiam
serdecznie.
Ladny wiersz..pozdrawiam :)
A tu jest Twoja dusza i tu jest piękno, pozdrawiam:)
Jest dobrze, choć może warto wyciąć ,,Gdybyś mogła.."
po pierwszej zwrotce?
Piękny wiersz, pozdrawiam!:)
Popieram takie czyny i takie wiersze!
a tu bez zmian poezjopolo pod publiczkę, nie twierdzę,
że nie ma na to amatorów, ja nie przepadam. oczywiście
wszystkie bzdury, które wypisuję w komentarzach, to
tylko moje zdanie, subiektywna ocena i nie musisz ich
przyjmować do serca.
Ciepło , cieplutko, cieplusio - cudownie :)))
Pozdrawiam :)
Bo to co najpiękniejsze to mamy w sercu na dnie,
pozdrawiam z plusem.
Budzi zachwyt , piszesz pięknie i ciszy to serce....
dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)
Zapewne warto się po nie wznosić-pozdrawiam,piękny
wiersz.
Hospicja domowe, stacjonarne a w nich wspaniali ludzie
z potrzeby serca pochylający się nad gasnącymi
iskierkami, pełni miłości i poświęcenia. Godni
szacunku i uznania, często niedoceniani i niezauważani
w społeczeństwie gdzie śmierć jest tematem tabu.
Piękny ciepły wiersz:) Pozdrawiam:)