Gdybyśmy wtedy odeszli

Gdybyśmy wtedy odeszli…
nie zostawiając za sobą śladów i tropów,
gdybyśmy wtedy odeszli…
zostawiając za sobą przeszłość,
i nie oglądali się za siebie,
to piekło by się skończyło
i zła przyszłość nie byłaby nam pisana.


Gdybyśmy wtedy odeszli…
trzymając się silnie za ręce,
gdybyśmy wtedy odeszli
nauczyła byś mnie miłości,
zły sen mógłby się nie sprawdzić,
te krzyże nie byłyby twoje,
nie bylibyśmy smutni dzisiaj wtedy może
poznałbym co to jest prawdziwa rodzina.


Gdybyśmy wtedy odeszli…
nie umiem płakać, a płakać mi się chce,
gdybyśmy wtedy odeszli…
nie byłoby na Ciebie podniesionej reki,
nie zobaczyłabyś już więcej butelki,
nie zarażalibyśmy się nawzajem choroba życia,
(każdy inna mutacja),
i nie płakalibyśmy teraz
razem lecz osobno.


Gdybyśmy wtedy odeszli…
może odnaleźlibyśmy szczęście na nowo,
gdybyśmy wtedy odeszli…
bo cierpienie nie musiało być nam pisane,
ja nie pisałbym wierszy,
a przynajmniej tych smutnych…


Gdybyśmy wtedy odeszli…
wsiedli w tramwaj w jedna stronę,
gdybyśmy wtedy odeszli…
i już nie wrócili nigdy nie byłabyś chora.

autor

dawidny

Napisany: 2005-04-30 Dodano: 2016-08-27 10:59:54

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie