Gdzie są ci prawidziwi poeci?
Gdzie są ci ludzie
ci prawdziwi poeci
ja już się nie łudzę
że natchnienie przyleci
Zabrali je ze sobą
wieszcze narodowi
Wiec myślmy z głową
nie bądźmy jałowi!
lekkość słowa lekkość ducha
to jest motto nasze, to z nas bucha!
po kolana w błocie codzienności
po szyję utopieni w namiętności
lecz słowa wyzionąć nie umiemy
bo nic o świecie nie wiemy!
Stać! PO co iść dalej?
by wpaść w przepaść?
w otchłań uczuć?
ty co stoisz szczęśliwy
piosenkę o miłości mi zanuć
Bym i ja usłyszał co to takiego
rozmarzył się i stworzył coś wspaniałego
Stoisz dalej? Bo kroki słyszałem
biegnę za tobą, ależ się zdyszałem!
Widzę cię!Znów przystałeś
a ja wiem dlaczego, ty życie zrozumiałeś
teraz wiem że mnie słuchałeś
bo zaczekałeś i pokochałeś!
Prawdziwy poeto!
nie każdy wie to,
to, co serce wciąż chowa
Napisz co czujesz
bo wiersz to nie mowa
lecz w uszy wpada z gracją
bo wiersz jest twoją pasją
Kocham tą wylewność
ten wodospad słów
Lecz wciąż ta nie pewność
czy trafi do waszych głów!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.