Gdzie się podziałaś Moja...?

Czemu gardzisz pomarańczowymi liśćmi jesieni?
Czemu się nie uśmiechasz, gdy promyk słońca w wodzie się mieni?
Czemu burzysz gniazda jaskółek pod naszym dachem?
Czemu zabijasz mnie od środka słowa zamachem?

Nie jesteś juz Moją.
Nawet jej częścią już nie jesteś.
Moja była prawdziwą ostoją,
teraz został płacz w wielkim mieście.

Stukot koleji już nie ten sam.
Karetki jeżdżą na głuchym sygnale.
Dobrze, że ławka ciągle tam,
Gdzie Gunter Grass leczy moje zale.

Idź, przekonaj się ile w fontannie łez moich stopionych,
bruk od kolan odgniecionych.
Idź, przekonaj się na własne oczy,
nim krew moja w wodzie sie zamoczy.

autor

rambo

Dodano: 2006-10-06 00:19:33

Ten wiersz przeczytano 569 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie