Gdzie się podzialiśmy?

Gdzie jesteśmy?
Dlaczego z dnia na dzień nie jest tak jak było?
Gdzie podziały się nasze godzinne rozmowy przez telefon?
Wzajemne wsłuchiwanie się w swoje głosy?
Szukanie szczęścia w szczęściu drugiego i przełykanie łez, gdy drugie płacze?
Przecież tak nie było.
Przecież tak nie musi być.
Wiem, że powrót do początku jest nie możliwy.
Wiem też, dlaczego.
Dwa proste słowa, jedno niepohamowane uczucie, z tylko jednej strony.
Czy to musi wszystko zepsuć?
Czy nie możemy nie myśleć o tym o czuję?
Jesteś przecież ciągle dla mnie najważniejsza.
Nadal nie mam nikogo więcej, ale ja nie chce mieć nikogo więcej.
Powróćmy do wspólnej radości i wspólnych łez.
Nie niszczmy tego.
….
Płaczę, dlaczego?
Samoczynnie z oczy płynął łzy.
Strasznie się boję.
Nie zostawisz mnie tak nagle?
Prawda?
Ja Cię nie zostawię nigdy.
Weszłaś po cichu na palcach w moje serce.
Nie możemy tego skończyć.
Widzę doskonale, że nie jest dobrze.
Że coraz częściej wymieniamy zdania.
Potrzebuję Cię.
Nie, dlatego że pokochałem.
To nie ma teraz nic do rzeczy.
Przecież na początku byłem tylko zakochany i było dobrze.
Wtedy też Cię potrzebowałem.

…
Zasypiam z nosem w poduszce, na której zaledwie dwie noce w tył zasypiałaś Ty.
Jeszcze czuję Twój zapach.
Śmieszne, bo będę go czuł już chyba zawsze, gdy przycisnę nos do tego kawałka materiału.
W snach łączę się z Tobą i jest znowu wspaniale.
Znowu siedzimy blisko siebie, ufając sobie.
Opowiadając o problemach, kłopotach i dzieląc się własnymi sukcesami.
Wrócimy do tego?
Prawda?
Powiedz, że prawda.

….
Płaczę
….
Śnię.

Jakub Lewandowski Płock 27.11.2006

Po kolejnej „dziwnej rozmowie” z kimś, z kim nigdy więcej nie chcę rozmawiać w taki sposób.

autor

art=sic

Napisany: 2006-11-27 Dodano: 2006-12-06 17:14:25

Ten wiersz przeczytano 483 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie