Układ ze śmiercią

Wiersz, z którego ja osobiście jestem najbardziej dumny. Pisany bardzo spontanicznie.

Przepraszam, że nie umarłem przedwczoraj.
Umrę jutro, obiecuję.
Wyślę wiadomość na peager Wszechmocnej.
A może spotkam się z Nią osobiście?
Może wtedy łaskawa Pani pozwoli mi samemu wybrać zakończenie?
Ja śmierci nie znam osobiście, jak dotąd umierali inni.
Jeśli tu piekło jest lub czyściec, to niebu nic już nie jestem winny.
A może podpiszemy układ?
W zamian za wieczne potępienie umrę jako ostatni z wiecznie żyjących.
Opłaca mi się to?
Zostać największym nikim?
O Pani ciemności, o wielka niewiadoma.
Czemu zgodziłem się patrzeć bez wstydu na czarne słońca?
Czemu płonąc nie czuję nic poza delikatnym łaskotaniem ognistych języków?
Wariuję w ciasnym pomieszczeniu z widokiem z jednego okna na góry, z drugiego zaś na morze.
Zgłoszę się jutro, by sławić Twe imię i cieszyć się wraz z Tobą z zwycięstwa.
Dziś jeszcze zapalę i się wyśpię.
Do zobaczenia jutro szanowna Pani z kosą.
W pas się kłaniam.
Lewandowski.

Jakub Lewandowski Płock 16.10.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-10-16 Dodano: 2006-12-05 00:03:19

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie