Gdzie te kosy i przepiórki

Gdzie te kosy, chłopskie kosy, co tak pięknie cięły zboże ?
Dziś kombajny huczą w polu, aż pożal się Boże.

Ostra kosa, w chłopskiej ręce tnąc zboże śpiewała,
a za żeńcem jego żona sierpem podbierała.

Tłuste snopy na ściernisku leżały w szeregu,
z każdej strony taki widok, od brzegu do brzegu.

Wszystkie snopy w równe rzędy po dziesięć stawiano,
jaki plon wydały łany, w kopach obliczano.

Te dziesiątki, jak różaniec w prostych rzędach stały,
w pięknym słońcu , w wietrze, w ciszy jeszcze dosychały.

Przy drożynach, na ścierniskach przepiórki majone,
taki znak to dla przechodnia – żniwa zakończone.

Dziś inaczej się żniwuje, wszystko się zmieniło.
echo lasom opowiada, jak to dawniej było.

Tych przepiórek już nie spotkam, próżno patrzę w dal,
były piękne, w kwiatach stroju, ich naprawdę żal.


18.08.1995r. Józef Krajewski

autor

Jan Dmochowski

Napisany: 2014-02-14 Dodano: 2014-02-14 11:23:42

Ten wiersz przeczytano 1263 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie