Gdzie wtedy byłeś

Kiedyś, dobry Boże, szedłeś ze mną razem,
czułem twoje kroki przy moich codziennie.
Klęczałem pobożnie przed świętym obrazem,
niepojęta światłość rozwiewała ciemnię.

Złudne wiry życia zakręciły kołem,
porwały mnie na dno, gdzie ty byłeś wtenczas.
Odszedłem gdy innym bogom biłeś czołem,
pomyliłeś drogi - wtedy nie było nas.

Prawda, zapomniałem o tobie na długo.
Jak mogłem zapomnieć, szatan mnie omamił,
Przyjął ludzkie ciało, lał mi niebo strugą,
rządził moja wolą, moimi czynami.

Kiedy to się stało, gdzie ty byłeś Panie?
Czemu tego drzewa nie kazałeś wyciąć.
Bo widzisz mój synu, każde miłowanie,
owiane jest w głębi wielką tajemnicą.

A kiedy leżałem w niepojętej męce,
czy już powróciłeś, byłeś wtedy przy mnie?
Jest to sekret wiary, kochać tym goręcej,
nie odwracać serca - winien, czy niewinnie.

Wtedy cię w ramionach utulałem w bólu.
A gdy się zbudziłem z odciętą już nogą,
gdzie ty byłeś wtedy mój Niebieski Królu?
Wtedy twoje myśli głaskałem niebogo.

A kiedy na wózek przesiadłeś się synu,
wiozłem cię do miasta, między różnych ludzi.
Czuwałem byś silny oczy ich wyminął,
dałem ci dwie nogi, by twą pewność wzbudzić.

Teraz znowu słyszę twoje kroki Boże,
moją słabość wspierasz swoją boską siłą.
Przed twoim obrazem, nawet gdy najgorzej,
uśmiecham się mówiąc - dobrze się skończyło.

autor

julka56

Dodano: 2010-05-26 08:43:13

Ten wiersz przeczytano 849 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie