[ Gdzieś na samym dnie strumienia ]

Gdzieś na samym dnie strumienia
Znajdują się me strugi cierpienia
Tam w bezkresnej ciemności
Pogubiłeś się z własnej dla mnie litości
Tam serce twe ból rozdziera
Bo ma miłość do ciebie nie umiera
Bo ten kto raz uczucia czyjeś rozpali
Ten później ich już jak zwyklej kartki z obietnicami nie spali
Pomimo wielu gorących modlitw
I stoczeniu z samym sobą tysiąca bitw
Nie pozbędziesz się tego co sam stworzyłeś
I nie wymarzesz tych chwil co ze mną przeżyłeś

Pogódź się wreszcie że w wiecznym milczeniu
I tym ślepym niedowidzeniu
Trwać będziemy wierząc w nieskończoności
W moc ten bezsensownej i skazańczej miłości.

autor

Anna D.

Napisany: 2006-12-14 Dodano: 2006-12-14 18:03:43

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie