Gehenna

Nadeszła odpowiednia chwila,
na zegarze wybiła odpowiednia godzina.
Podnosząc moją dłoń,
czujesz ciepło moich rąk.
Unosisz je ku sercu,
jak dłoń kochającej matki.
Pochylasz się w moją stronę,
Twoje myśli są pogrążone…
mną.
Wypowiadasz puste słowa,
które do mnie nie docierają,
giną w hałasie ciszy,
która czasami jest najgłośniejsza.
Zamykam powoli oczy,
tak wolno, jak wolno spadają białe
płatki śniegu w pogodny dzień.
Zamykam usta, mimo iż wcześniej ich nie otwierałam,
otworzyło je… zdziwienie.
Rozległ się huk, jak uderzenie w bęben,
usłyszałam słowa – dotarł do mnie…
Twój stanowczy głos.
Po chwili poczułam, jak po jednej łzie
spływają kolejne.

To boli, boli tak bardzo,
jak wbicie noża w plecy,
jak przebicie strzałą pięty Achillesa,
jak Twój żałosny wzrok,
jak bokserski cios,
jak korona cierniowa wbijająca się w skronie, czoło, głowę
jak ukłucie się kolcami róży.

Teraz już wiem – zraniłeś mnie,
a mnie tak bardzo bolało.

autor

KaSiEnKa.

Dodano: 2005-08-06 09:28:52

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie