Gest i piękno Twojej istoty

Kazdego ranka gdy jeszcze cały otulony kołdrą
przywracam myślą to, co w nocy w mojej głowie się tliło
zapisuje sobie z nocnego spaceru myśl mądrą
smutne odrzucam – te piękne by się długo do siebie tuliło

Gdy szelest odsuwanych zasłon zaszeleści srebrem
a słońce dociekliwe zagłada do sypialni promieniem
To wiem ze uczynię dobro, rozsieje je szerokim gestem
dzień będzie dniem poezji, nie zmącę go szarym cieniem

W dłoni masz pęk kluczy do otwieranie uczuć szlachetnych
i zamykania kłamstw i przysiąg zbytecznych
Wzruszony widzę złote klucze które trzymane z dala
gest i piękno Twojej istoty, wdziękiem mnie powala

Autor: slonzok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl

autor

slonzok

Dodano: 2015-02-26 07:38:24

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie