Z głębi duszy

"Bóg stworzył człowieka, ponieważ rozczarował się małpą. Z dalszych eksperymentów zrezygnował."

Jestem człowiekiem,
Szarym, obcym
i wyalientowanym w wielkim mieście.
Jestem wędrowcem,
Którego los pcha całe życie w stronę piekła.
Jestem gwiazdą
Której światło dociera do ziemi po milionach lat.
Jestem ziarnem piasku
W klepsydrze, która mierzy czas.
Jestem i już!!!

Jestem bezradna
Gdy cichnie szum skrzydeł jaskółki.
Jestem ślepa
Gdy los wyciąga do mnie rękę.
Jestem głucha
Gdy krzyczy do mnie Bóg,
a przecież słyszę szept szatana.
Jestem niezinterpretowana
Bo wiem, że nic nie wiem.
Jestem jaka jestem!!!

Jestem piórem
Targanym przez wiatr.
Jestem kamieniem
Dumnym i osieroconym,
pozostawionym samemu sobie.
Jestem brakującym ogniwem
Łańcucha pokarmowego tłumu.
Jestem wężem
W kieszeni.
Jestem... tak po prostu...

Z krainy, gdzie zachodzi słońce...

autor

callen

Dodano: 2006-11-29 20:42:17

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie