Pomnik w marmurze...

człowiek - to wogóle nie brzmi... ;)

zapomniane obrazy
nadpalone zdjęcia
stare porzucone i wyblakłe

żyją swoim własnym życiem
odrzucając schematy
i śniąc bezsenne koszmary

nigdy nie wygrywają

to im narzucono ból istnienia
w upiornym uśmiechu włócząc się
wśród upadłych nagrobków
na cmentarzach klęsk

przyszłość nie niesie ukojenia
drąży tylko rany w marmurze
i świat tkwi zahipnotyzowany brzmieniem czasu
bo są miejsca dla których czas się zatrzymał

Zielona skórka pomarańczy...

autor

callen

Dodano: 2006-12-01 20:34:18

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie