Głębia

Czy słyszysz moje wołanie, na dnie twej duszy rozpaczanie
Czy widzisz własne dłonie, którymi tworzysz co dzień
Czy czujesz zapach radości, gdy smutek w twoim sercu gości
Czy możesz powiedzieć choć jedno słowo
patrząc w oczy słońcu które kłamstwem zowią
czy będziesz walczył z cieniem własnej ambicji
gdy urośnie odbijając się na ścianie cudzej krzywdy
Czy zapłaczesz nad grobem własnej miłości
nie widząc jej nigdy, tylko czasem w złości
Czy upadniesz z własnej konstrukcji przywiązanej liną
do gardła twej próżności, dusząc się w oparach wolności
Czy podniesiesz się przygnieciony ciężarem cudzej podłości
gdy cierpienie twe sięga gór które znikają za chmurami
wbijając swój sztylet w twoje namiętności
Czy spróbujesz wyrwać prawdę z objęć własnej wyobraźni
zwodzony przez iluzję dla której służysz w masce
zanurzając pędzel własnego cierpienia w cudzej farbie
Czy przepłyniesz ocean swego strachu, topiąc się w myślach
sam na otwartym oceanie, znikąd pomocnej dłoni
tylko twój krzyk przed zbliżającym się huraganem
Czy przeżyjesz własną śmierć rodząc się na nowo
wyrzeźbiony z skały na wysokości K2 swojej własnej chwały
Czy może zatopisz żalem ostatnie lądy
sam żyjąc w akwarium bez tlenu, dusząc się z miłości ?

autor

Sarcatriel

Napisany: 2001-01-17 Dodano: 2007-02-25 02:35:50

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie