Głębia
Może daleko stąd istnieje szczęście,
może daleko stąd istnieje lepszy świat,
w którym każdy człowiek jest coś wart.
Szara rzeczywistość mnie przeraża,
w złość i bezradność się przeradza.
Góry samotności leża w moim sercu,
pustki i tęsknoty kobiercu.
Pustynia bezradności zasypuje nadzieję,
ocean goryczy niedługo wyleje.
Krzyczę,
choć wiem że nikt mnie nie usłyszy.
Tonę,
choć wiem że nikt mnie nie uratuje.
Umieram w otchłani samotności...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.