glebia mojego umyslu

Bezgraniczna glebia mojego umyslu
Wciaz zatloczona jak niedzielny jarmark
Mysli tlumy I wrzawa nieznosna
Roznosi sie I nie ustaje
A dawniej byla tu tylko jedna
Jedna jedyna mysl
Tak piekna I cudownie ciepla
Dawala mi ukojenie
Bylo tu tak spokojnie I beztrosko
Teraz tak rzadko mozemy byc sami
Ciagle tysiace mysli wpatrzonych
I starch sie czai gdzies za rogiem
Starch ze sobie nie poradze
Czarna twarz weglem umorusana
Musial juz nie raz byc tam na dole
Juz wielu pociagnal ze soba
Ja nie chce
Nie moge byc nastepny
Chce z toba uciec
Chce znowu byc z toba sam na sam
Czy jest na to sposob
Tak bardzo cie kocham
I potrzebuje
Przytul mnie

autor

Robac

Napisany: 2011-02-16 Dodano: 2011-03-01 15:50:32

Ten wiersz przeczytano 576 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie