Głód natchnienia

https://www.youtube.com/watch?v=lMo5oHPTq3c

Przede mną pusta kartka. Obok długopis zamiast gęsiego pióra. Głowa pusta, ręka drętwa, w gardle sucho, w kieszeni pusto. Uczeni w pismach nazywają to niemocą twórczą.
Nagle przez zamknięte na trzy spusty drzwi przychodzi Ona.
Trąca mnie lekko i patrzy mi ponad ramię. Niby jej oczekiwałem, a czuję się skrępowany i tak jakby pod presją:

Panienka płochliwa...

Przybądź Ironio, panienko płochliwa,
Na moje zatęchłe pokoje.
Nieważne to przecież, skąd do mnie przybywasz,
Rozleję równiutko na dwoje.
Ty prowadź mnie, Muzo, po naszej dziedzinie,
Dokładnie od progu do progu,
Pomożesz nakarmić i kruki, i świnie
W domowym mym zoologu.

Siądziemy przy kawie, przy ciastku ze śliwką,
Pogwarki tak sączmy powoli,
Nie spieszy się przecie, a już pod przykrywką,
Perkocze nam bigos do woli.
Przez noc aż do rana niech spór nam się toczy,
Co lepsze: wojować czy czuwać?!
Czy walić po pysku, czy mądrze się droczyć,
Czy los swój jak z nosa wydłubać?!

Oddal się, Muzo, skrzydłami nie łopocz,
Zabieraj tę flachę szaleju.
Zwiej dziurką od klucza, nieszczelne też okno,
Skąd może powieje nadzieją.
Zamieć piórami lodowe okruchy,
By dzieciom do oczu nie wpadły.
Wpuść nieco powietrza, wiosennym podmuchem,
Do mojej obory zapadłej.

https://www.youtube.com/watch?v=v-tUpjgsPgM

autor

Art Klater

Napisany: 2015-03-09 Dodano: 2015-03-09 18:32:34

Ten wiersz przeczytano 1726 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie