Głuchoniemy Bóg

Niewysłuchane, nieomówione,
upokorzone pragnienie,
pożądanie z frustracji,
irytacja i zniecierpliwienie,
sztywne od zaciskania przekleństwem usta,
złośliwość rzeczy martwych,
z góry nie żądaj odpowiedzi
po samo gwałcie fragmentu zwycięscy.

Cuchnące modlitwy przynoszą
morowe powietrze,
zatwardzenie albo biegunka wyobraźni,
i tak na przemian nie dają spokoju.
Zamykanie zbioru myśli
tych z klopa i psiej pozycji,
rodzą się
i od razu im się przelewa,
nie wypełniają ofiary z krwi.

Przez sedes rurami do czarnych dziur,
sprasowane myśli, upominki,
skondensowana trucizna gryzoni,
leżakuje w butelkach po winie
w piwnicach
głuchoniemego Boga.

autor

pro-gnostyk

Napisany: 2016-10-17 Dodano: 2016-10-17 14:09:30

Ten wiersz przeczytano 634 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie