Głuchy Człowiek (obraz samobójcy)

Myślałem , że pokazując środek swojego wnętrza
że zrozumiesz
kąpiąc się w moich największych tajemnicach
miałaś zrozumieć

stworzę myśl
która zniszczy mnie i ciebie
myśl tak słodką
stworzę ją, tak stworzę
ale dopiero wieczorem

Wszyscy wokół krzyczą
komuś umarł pies
matka zgineła dziś w nocy
skrzywdzony człowiek bez telewizora
znowu jestem głuchy
serce przestało się ruszać
przez ciebie

za długo czekam na pociąg
i tak nie zrozumiesz
nie płacz
mnie też często swędzą oczy

myślałem , że staniesz się moim pudełkiem
do którego będe mógł włożyć moją kukiełkę
nie zmieściła się, nie wiń się to pewnie przeze mnie

niebo zamyka się
stworzę myśl, może w nocy
co z tego, że wszystko jaśnieje pięknością, kiedy nie mogę patrzeć na to razem z tobą
nie wiń się to bezsensu
głusi ludzie i tak prędzej , czy później odejdą

autor

cloud

Napisany: 2006-01-01 Dodano: 2006-04-09 10:32:18

Ten wiersz przeczytano 891 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie