Głupie pranie

Zrobiłaś w domu małe pranie,
Majtki, spodenki i koszule.
Gdzieś odnalazłaś słów przesłanie,
Pozdrawiam ciebie - miła - czule.

Ktoś to napisał, nie wiem, kto,
W kieszenie wrzucił to pisanie.
Tym samym zasiał w domu zło,
Jestem od dzisiaj podłym draniem.

Za zdrajcę mnie uważa żona,
Dzieci obcego widzą tatę.
Teściowa z nerwów prawie kona,
Już odżałuję taką stratę.

Lecz gdzie codzienność tak wspaniała,
Nocne wypady do łóżeczka.
Zawsze na seks ochotę miałaś,
Dla mnie, małego ci, człowieczka.

Dzieci witały dnia każdego,
Mówiły o problemach swoich.
Teraz przypadkiem jestem złego,
I dziecko się tatusia boi.

A wszystko przez to głupie pranie,
Sam nie wiem, komu przyznać rację.
Bo odnalazłaś kartkę z zdaniem,
Które przekracza słów wariacje.

Może pisałem je dla ciebie,
Kolejny wiersz tak układałem.
Czemu odmawiać mi w potrzebie,
Jeśli takową wówczas miałem.

Nie wierz sugestiom brudnych rzeczy,
Ani tym bardziej wszystkim słowom.
Potrafi ono sens zniweczyć,
I atmosferę wnieść niezdrową.

06-01-2013

autor

Grand

Dodano: 2013-01-07 09:21:12

Ten wiersz przeczytano 1057 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie