Głupota

Przyszła do mnie razu jednego
Głupota w czystej postaci.
Przysiadła obok mnie mówiąc,
że przecież niczego nie traci.

Zwyczajna była, niepozorna.
Ot, jak człowiek wyglądała.
I tak siebie bez niczego,
przyjacielem mym nazwała.

Zakpiła ze mnie, zadrwiła,
siedziała przy mnie z uśmiechem.
Do wielu rzeczy skusiła
i była myśli mych echem.

Niewielu się jej oparło.
Ja tuż po fakcie zmądrzałam.
Lecz strasznie długo to trwało -
tak bardzo głupocie ufałam.

I cóż tu teraz poradzić
na Głupotę w czystej postaci,
co nadal krąży po świecie
i mówi, że nic nie traci?

Dużo tej Głupoty wokół nas...

autor

Maciejka22

Napisany: 2006-11-11 Dodano: 2006-11-12 19:09:05

Ten wiersz przeczytano 403 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie