Głupota powala

Nie chcę się użalać,
ani też biadolić.
Głupota powala,
czy mam jej zezwolić.

Nie, tego nie mogę,
czas powstrzymać drania.
By nie wchodził w drogę,
wizji nie przesłaniał.

A już coś widziałem,
byłem nawet obok.
Lecz się załamałem,
uwierzyłem w słowo.

Znak krzyża na czole,
małe uniesienie.
Musiało zaboleć,
tak boli cierpienie.

Ale teraz dosyć,
zabłysnę rozumem.
Odpowiem na ciosy,
tłumiąc własną dumę.

Wyprzedzę po czasie,
sekunda jest droga.
Wtedy w pełnej krasie,
poznam swego wroga.

autor

Grand

Napisany: 2020-08-26 Dodano: 2020-08-27 10:11:27

Ten wiersz przeczytano 367 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie