"Gołębia miłość"
Ah! Czyż to nie jest doskonałe,
Kiedy serduszko gołębie tak bardzo małe
Do gołąbka drugiego słodko zagrucha,
Oddając swe serce, darując ducha.
Gołąbków nie rozłączysz siłą ludzkich
mięśni,
Nie zniszczysz ich przyjaźni, nie
rozerwiesz więzi.
Nie każesz im skończyć – życie podle to
zrobi,
Nie zgasisz ich ognia, nie rzucisz kłody
pod nogi.
Oh! Czyż to nie jest doskonałe,
Ona ciągle przy nim, on jest przy niej
stale.
Ona śpiewa, macha, czuje,
On jej życie cne maluje.
Gołąbków nie rozłączysz słowem, cierpką
mową.
Wyciszysz ich trele to zaczną pieśń
nową,
Pieśń bez słów, pieśń nad życie,
Gołębiego serca bicie.
Jeden w klatce, drugi stracony,
Jeden płacze, drugi potępiony.
Nie przerwiesz ich miłości, kraty
próbowały,
Będą żyli wiecznie w swoim świecie
małym.
Komentarze (5)
Tak ta gołębia miłość jest prawdziwa i trwała. Piękny
wiersz. Pozdrawiam i życzę zdrowych, wesołych Świąt
Bożego Narodzenia.
Udana to bajka dla zawodowego komentatora Zefira (skad
inad nienajgorszego tu wierszoklety). Szczegolnie
udana w takich fragmentach:
Kiedy serduszko gołębie tak bardzo małe
Do gołąbka drugiego słodko zagrucha,
Oddając swe serce, darując ducha.
Ona śpiewa, macha, czuje,
On jej życie cne maluje.
Po prostu miodzio!
Piękne!
Podzielam i wołam mpją gołębicę przyfruń kotuś do mnie
;)
Ale czy mix gołębia i kota to Pana zdaniem nie jaka
kłopota??
Ach w sumie kłopoty to moje hobby;):):)
POZDRAWIAM
Udana bajka zdrowych radosnych swiat pozdrawiam
swiatecznie
ładna bajka pozdrawiam WESOŁYCH ŚWIĄT:))))