Gołębiarze

No i pora, że zaczynam, jedzie tramwaj torem stylu
na zakręcie, drużnik klnięciem, zakazuje dalszej trasy
jakiś fircyś w drugim składzie, ziewa długo i przeciągle
motorniczy tak swawolnie, dmucha w dłonie, niosąc młotek
bij pan, wrzeszczy, łeb nastawia, draństwo jechać nie pozwala

osłupienie, wdarło w szereg, wnet morale spadło całkiem
jedną nóżkę mając w górze, tańczy pchełka na kosmykach
a kierowca z przekonaniem, kark nastawia, mrucząc dzielnie
wnet stylisko zamaszycie, jak nie świśnie w dzikim pędzie
ale głucho, bez okrzyku, padła biedna, przez zmiażdzenie

co za głupstwo, drwina jakaś, lepsze losy są w sit comach
ale co masz na obronę, story telling, ważka sprawa
jak po zimie, odwilż niosę, muł się wala po kieszeniach
straszy cera, ziemi kolor, upaćkane, brudne włosy
jak szelmowski zbir na targu, kopę w skrzynie z banałami

na co miłość jest ludzkości, poskrywanej w kręgu sklepów
w jakim celu kroczą dziarsko, prosto szereg wyrównując
kiedy biedak twarzą wyrżnie w chropowaty, zimny chodnik
żaden słuczacz, nawet jeśli, gadatliwy jest z natury
jedną głoską nie zarządzi, aby postój wymarsz czynił

wolę siedzieć na gargulcu, czasem ślinę przerzuć w gniewie
ale milczeć, czasem gwizdać, niźli mieć ich na sumieniu
niechże armia się utworzy, takich maruderów setki
wdeptać ofiar morze w asfalt, bez pomników ku pamięci
a na dachach, rośnie wolność, biegnij razem z banitami

nikt nie każe być na dole, kiedy społeczeństwo goni

autor

K4K_AFK

Napisany: 2011-04-08 Dodano: 2011-04-10 00:07:20

Ten wiersz przeczytano 706 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie